Thaven

by **Admin** Pon Sie 01, 2022 1:43 am

OPIS OGÓLNY

Choć świat powstał na długo przed bogami, to był jałowy i nijaki, dopiero oni sprawili, że stał się taki, jakim znamy go dziś. Bogowie zapełniali świat różnorakim stworzeniem, aż wśród tych istot znalazły się te zupełnie wyjątkowe, myślące w sposób dalece bardziej przypominający swoich twórców niż inne zwierzęta. Stworzenia umiejące patrzeć na świat jako gigantyczne dzieło artysty, nie zaś wyłącznie miejsce do życia. Choć bogowie mieli nie ingerować więcej w toczące się własnym torem losy świata, to znalazło się wiele pomniejszych istot, które łakome wpływów i skarbów zawędrowały na ziemie Lainthen, by mamić, wyzyskiwać i polować na śmiertelników. Były też bardziej przyjazne, które za uczciwą zapłatę broniły ludzi, którzy je przygarnęli. Wśród nich przemknęło zmyślnie boskie rodzeństwo, różne jak ogień i woda, a jednak zgrane ze sobą dostatecznie dobrze, by drobnymi gestami i pomocą rozprzestrzenić swoje istnienie w świadomości ludzi. Na przekór pozostałym bogom stworzyli własną religię, a kiedy zostało to odkryte, ich wpływ był zbyt potężny, by inni bożkowie mogli się sprzeciwić. Od tamtego czasu Boscy Rycerze są znani w całym dzisiejszym Lainthen, którego zjednoczenie na początku Pierwszej Ery tylko umocniło wiarę ich wyznawców.

BOGOWIE I KAPŁANI

Eskatel - znana też jako Pani Wojny, rzadziej Święta Wojowniczka i Królowa Ludzi. Jej domeną jest konflikt, co odzwierciedla burzliwą kobiecą naturę i dość zmienne podejście do kierowanych w jej stronę próśb. Patronuje żołnierzom, dowódcom i ofiarom przemocy, niektórzy pobożni wojownicy wierzą, że stojąc na polu bitwy, można dostrzec Eskatel wśród swoich oddziałów. Jest też ostatnim, co widzi śmiertelnik za swego ziemskiego życia, kiedy przychodzi strzec jego duszy w zamian za odwagę i cierpienie, jakie musiał znosić. Nie uczyni jednak tego zaszczytu dla niewiernych i niegodnych. Przedstawiana jest jako smukła kobieta w złotej zbroi obszytej błękitną tkaniną, która zasłania każdy centymetr jej ciała. W dłoniach dzierży włócznię, a jej złoty grot jest symbolem bogini.

Uthgar - nazywany też Uthgarem Szlachetnym, Panem Pokoju lub po prostu Obrońcą. Jego spokojna, ale stanowcza natura doskonale współgra z prezentowanym męstwem i dobrym sercem. Zawsze skłonny pomóc potrzebującym, wyciągnąć rękę do zagubionych i wybaczyć skruszonym, jest dla ludzi wzorem tego, jak powinni postępować i jak wyglądać powinien ich kodeks moralny. Dla wrogów jednak Uthgar nie zna litości, póki ci sami z siebie nie zaprzestaną niewłaściwych czynów, ucząc tym samym wytrwałości i wierności w obronie tych, którzy na to zasługują. Stanowi równowagę dla Eskatel, niejednokrotnie hamując jej porywczość. Jest przedstawiany jako rycerz w pięknie zdobionej, biało-złotej zbroi z zabudowanym rogatym hełmem. Dzierży lśniący miecz zwany Siewcą Pokoju, którego przedstawienie jest symbolem Uthgara.

Oprócz wyznawanych bóstw, w religii Thaven uznaje się istnienie wielu innych boskich istot, mniej lub bardziej potężnych. Większość z nich ma rangę pomniejszych stworów, które choć szkodliwe i irytujące, mogą zagrozić co najwyżej pojedynczym osobom. Wśród ludności powszechne są też różnorakie domowe sposoby na ich odpędzenie, ugłaskanie czy nawet schwytanie dla własnych celów, choć to zdarza się rzadko i w większości jest kłamstwem chcących zarobić oszustów. Niemniej, wiara w potwory jest dozwolona przez kościół Thaven, dopóki nie są one stawiane wyżej od wyznawanych tam bogów.

Stan kapłański przybiera barwy bieli i granatu ze złotymi dodatkami, łącząc tym samym oboje bogów, jako że stanowią oni nierozerwalny duet. Nie ma znaczenia płeć kapłana, nie zabrania się im też posiadania rodzin, lecz zwykle mają dla nich niewiele czasu, a kapłaństwo samo w sobie przynosi niewielkie zarobki, jako że większość uzyskiwanych funduszy idzie na potrzeby świątyń i klasztorów, do których przynależą.

ŚWIĘTA, OBRZĘDY I ZWYCZAJE

Enael - ofiarowanie nowo narodzonego dziecka bogini Eskatel. Zwyczaj ten ma swoje korzenie w smutnym fakcie dawnych czasów, kiedy to małe dzieci były grupą szczególnie narażoną na choroby i niespodziewaną śmierć. Wierzy się też, że niedoświadczona jeszcze dusza dziecka może łatwo zabłądzić po śmierci i przez to utknąć w świecie śmiertelników. Przed takim losem chronić ma opieka Pani Wojny, zaś na dalsze lata przynosić ma zwycięstwa i wiele życiowych umiejętności.

Minnon - obrzęd zaślubin prowadzi się pod patronatem obu bogów, którzy tworzyć mają harmonijną całość i czuwać nad jednością nowopowstałej rodziny. Tradycyjnie obrączki wykonuje się w kolorystyce jednego i drugiego boga odpowiednio do płci każdego z małżonków, choć zdarzają się również mieszane czy czysto złote. Po uroczystej przysiędze wierności przychodzi czas na zabawę, która zwykle trwa do następnego ranka. Laintheńczycy lubią zapraszać na wesela wiele osób, zwłaszcza na wsiach, ale powoli pojawia się coraz więcej zabaw zamkniętych w głównym rodzinnych gronie.

Kanmain - tradycja pogrzebowa dla wyznawców Thaven jest owiana raczej ponurą atmosferą. Skupia się wokół bogini Eskatel, której powierzana jest dusza zmarłego w trakcie dedykowanego mu nabożeństwa. W tym też czasie krewni i przyjaciele opowiadają o zmarłym, tak by każdy mógł dowiedzieć się o nim czegoś dobrego i w pełni uczestniczyć w żałobie. Ciało w trumnie składane jest do kamiennego grobowca, później zaś przychodzi czas na wspomnienie innych niedawno zmarłych lub też krewnych we własnym zakresie. Ma to na celu zwrócenie ich uwagi na nową duszę w zaświatach, by została tam dobrze przyjęta, ale też sprawienie przyjemności zmarłym, którzy mogą mieć pewność, że nie zostaną zapomniani. Często zostawia się na grobach kwiaty czy inne ozdoby, te też pojawiają się na tych nieodwiedzonych przez nikogo, a obowiązek ten należy do lokalnego grabarza.

Ithal Namor - można je nazwać świętem nowego roku, choć rozjechało się z obecnym kalendarzem. W dniu zimowego przesilenia żegna się stary rok w patronacie bogini Eskatel. W tym czasie należy uporządkować swoje sprawy, przemyśleć te trwające i zamknąć te, które powinny zostać zamknięte. Niedobrze jest zostawić ostatnie przygotowania na ten dzień, a dokładniej te tyczące się nocy, w której radosne świętowanie przychodzącego nowego roku przeplata się z proszeniem Uthgara o opiekę i ochronę w kolejnych miesiącach. Choć oficjalnie święto trwa jedną dobę, to nikt nie jest szczególnie zdziwiony, kiedy pojedyncze osoby nie zjawią się w pracy następnego, a nawet kolejnego dnia.