Nytha

by **Admin** Pon Sie 01, 2022 1:19 am

OPIS OGÓLNY

Po tym, jak starsi bogowie stworzyli świat, powołali też do życia młodszych bogów, swoje święte dzieci, którym przekazali ów świat we władanie. Od tamtych wydarzeń minęło wiele wieków, a rzeczywistość zmieniała się wraz z wolą bogów. Krainy wypełniały się żywymi istotami, wśród których w końcu pojawili się i ludzie. Byli oni czymś zgoła odmiennym od reszty istot, podobni samym bogom, dlatego też stali się przyczyną sporów między nimi. Wielu bowiem uważało, że sprowadzą nieszczęście na świat, nie panując nad swoimi umiejętnościami niczym nie znające życia dzieci. Była jednak grupa bogów, która stanęła w obronie ludzi i po dziś dzień uczy ich i chroni, prowadząc najlepszą możliwą drogą, niczym swych przedstawicieli w śmiertelnym świecie.

BOGOWIE I KAPŁANI

Athahral - zwany również Strażnikiem Tajemnic, Panem Wiedzy i Najwyższym. Athahral przewodzi panteonowi Śnieżnych Duchów i patronuje nie tylko uczonym i czarodziejom, ale całemu narodowi Thunbadaan. Jest przedstawiany jako majestatyczny duch w czarnej szacie mieniącej się niczym rozgwieżdżone niebo, a wokół jego kaptura wirują ogniki symbolizujące oświecenie. Jego atrybutem jest czworościenna kostka, w której zamknięta jest cała wiedza o stworzeniu. Symbolem Athahrala jest czworościan foremny.

Skael - nazywany przez wiernych Wiecznym Sędzią lub też Mścicielem, jest bogiem odpowiedzialnym za sprawiedliwość losu, lecz bardzo często niezrozumianym przez ludzi. Wierzy się, że Skael może kierować życiem śmiertelników, jednak zsyła na nich nie tylko dobre wydarzenia. Te złe zazwyczaj tłumaczy się boską próbą lub też karą za przewinienia. Przedstawiany jest jako szczupła postać o długich palcach, zamiast głowy posiadająca jednolitą maskę lub hełm geometrycznych kształtów. Jego symbolem jest waga.

Anun - znany też jako Pan Snów, Chmurzyciel, jest bogiem marzeń, snów, miłości i koszmarów. Odpowiada w głównej mierze za życie uczuciowe ludzi i ich psychikę, pomagając tym, którzy go proszą, lub też zsyłając szaleństwo na bluźnierców. W jego imieniu organizowane są śluby i inne uroczystości rodzinne. Na obrazach ukazywany jako smukła postać w biało-błękitnym stroju i złotym diademie. Jego twarz pozostaje prawie niewidoczna, a ciało lub ubranie mogą porastać pióra. Podobne widoczne są w symbolu skrzydlatego serca.

Karaya - zwana Śnieżną Panią, jest opiekunką świata i natury. Dba o harmonijny przebieg rytmów przyrody, cykl życia i śmierci, stoi na straży równowagi pomiędzy światem ludzi i bogów. Często zwracają się do niej rolnicy, pasterze, ale także uzdrowiciele, chorzy czy przyszłe matki w intencji swoich dzieci. Uważana jest przy tym za bardziej skorą do pomocy niż Skael. Przedstawiana jest jako kobieta osnuta w czarne i białe obłoki, z piękną maską przykrywającą górną część twarzy. Symbolem Karayi jest ustawiony pionowo romb o świetlistych brzegach.

Wyznawcy Nytha wierzą w istnienie Starszych Bogów, nazywanych również Stworzycielami lub Kreatorami. Choć świat jest ich dziełem, to nie ingerują oni w niego, pozostawiając to w gestii swoich boskich dzieci. Starsi nie są przedstawiani ani czczeni, gdyż ich osoby są zbyt święte, by ludzie mogli ich sobie przybliżać lub w jakikolwiek sposób bezpośrednio się do nich zwracać. Takie praktyki uważane są za bezczeszczenie lub wręcz bluźnierstwo.
Inną osobą, której w żadnym wypadku się nie czci, jest Śmierć. Wierni Nytha co prawda otaczają szacunkiem jej osobę, jednak na tym poprzestają. Ludzkim losem rządzi Skael, co oznacza, że od Śmierci wymodlić można co najwyżej śmierć własną lub czyjąś, dlatego też takie praktyki są potępiane i uznawane za szkodliwe sekty.

Choć każdy kapłan może odprawiać nabożeństwa dla każdego z bogów, to niektóre ich wewnętrzne profesje odbywają się pod patronatem konkretnego z nich. Wtedy szaty kapłańskie, utrzymywane w kolorach bieli i błękitu, dodatkowo ozdabia się symbolem patrona profesji. Można tu znaleźć duchownych wykształconych w uzdrowicielstwie, sądownictwie czy też naukach ścisłych.

ŚWIĘTA, OBRZĘDY I ZWYCZAJE

Ari'jaal - święto wiosny obchodzone w najdłuższym dniu w roku i zarazem w najkrótszą noc. Tuż przed nim w domach robi się generalne porządki, pozbywa rzeczy po starym roku i razem z nimi porzuca się dawne spory rodzinne i sąsiedzkie. Za dnia wiele się dzieje, bo oprócz ostatnich przygotowań, wierni przychodzą na nabożeństwa poświęcone każdemu bogu z osobna, a kapłani błogosławią pola, nasiona i narzędzia rolnicze, by przyniosły jak największe zbiory na zimę. Nie wolno też zapominać o zwierzętach hodowlanych, które bardzo często w tym czasie mają młode. W noc przesilenia organizowany jest festyn, to jedna z niewielu okazji, kiedy ludzie wychodzą bawić się na ulicę, domy zdobi się wstęgami i światłami, a na rynkach organizuje uczty, występy i pokazy fajerwerków.

Hall'anum - święto zimy, organizowane w dzień równonocy jesiennej, która wyznacza początek coraz krótszych i chłodniejszych dni. Za dnia żegna się lato i dziękuje bogom za uzyskane zbiory, prosząc jednocześnie o opiekę na dalszą część roku. Błogosławi się dobytek i żywy inwentarz, by przetrwał wszystkie niekorzystne warunki. Nocą w miastach pali się ogniska, które stanowią centra zabaw i hucznego korzystania z symbolicznie ostatniej ciepłej nocy. Następny dzień to tak zwane hallnin, co można przetłumaczyć w dużym przybliżeniu jako "pierwszy mróz", który ma zapowiadać jak będzie wyglądać cały rok. Dzieci urodzone tego dnia są uważane za najwytrwalszych wojowników.

Naan'kal - zaślubiny, bardzo huczne i radosne święto dla obydwu połączonych rodzin, znajomych i całego sąsiedztwa, jakie zdecyduje się przyjść. To ostatnie jest praktykowane coraz rzadziej i raczej na wsiach lub wśród osób dostatecznie bogatych, by zapewnić nadmiar poczęstunku i zarezerwować miejsce na publicznym placu. Uroczysta część odbywa się w świątyni, pod patronatem Anuna, a czasem też dodatkowo Skaela lub Karayi. Jako symbol obiecanej sobie miłości, małżonkowie podarowują sobie specjalnie grawerowane pierścienie. Dla kobiety delikatna wersja sygnetu rodowego męża, dla mężczyzny zaś pierścień z rodowym grawerunkiem jego żony. Po uroczystości przychodzi czas na zabawę, która zwykle ma miejsce w domu męża lub specjalnie wynajętej do tego sali biesiadnej. Śluby zazwyczaj odbywają się latem.

Vaalted - obrzędy pogrzebowe, podczas których budowany jest stos, zwykle na szczycie okolicznej góry. Po odprawieniu modłów w świątyni i pożegnaniu zmarłego przez bliskich, ciało zabierane jest na szczyt i palone w specjalnie poświęconym ogniu. Prochów nie zbiera się, pozwalając im ulecieć z wiatrem i wrócić do ziemi zgodnie z naukami Karayi. Sporządza się natomiast vael, nieduży grawerowany kamień pogrzebowy, który najbliższa rodzina zabiera do domu na pamiątkę zmarłego.