Wyrocznia Kłamstw

by **Admin** Pon Sie 01, 2022 12:48 am

OPIS OGÓLNY

Choć oryginalnie Wyrocznia była wyznawana przez ludzi z Thunbadaan, to w kraju tym ich kult prawie zupełnie zaniknął. Pamięć o Wyroczni pozostała głównie w rejonie Gór Verhen, natomiast ostatnimi czasy kult spopularyzował się wśród mieszkańców północnego Lainthen. Nazywani są również Wiedzącymi. Kult Wyroczni powstał gdzieś pod koniec Pierwszej Ery, zapoczątkowany najpewniej przez samego jarla z Medron, który podobno radził się bogów w związku z prowadzonymi w Thunbadaan wojnami klanów. Pragnął wykorzystać ich do przechytrzenia swoich rywali i podbicia całego kraju. Wiedzący jednak wzgardzili jego przerośniętą ambicją i brakiem roztropności, czego nawet się nie spostrzegł. Na długie lata kult Wyroczni przycichł, by odrodzić się wśród prostych ludzi i poszukiwaczy przygód. Dopiero w Trzeciej Erze, w obliczu wyniszczającej wojny, lokalni władcy zarówno z północy, jak i południa zaczęli zwracać się z prośbą o radę.

BOGOWIE I KAPŁANI

Wszyscy bogowie tworzący Wyrocznię prezentują się tak samo. Ogromne widmowe postaci o wychudłych dłoniach i ostrych pazurach. Ich twarze skryte są w głębokich kapturach szarych, styranych przez czas szat. Spowite przez osnowę mgły, niespieszne z każdym ruchem przywodzą na myśl duchy zamierzchłych czasów lub, jak niektórzy lubią uważać, skryte cienie przyszłości. Być może obydwie wersje są niejako prawdziwe, gdyż Wyrocznia w swej mądrości potrafi przewidywać nadchodzące wydarzenia.

Nael - bóg prawdy, którego żadne słowo nie rozmija się z rzeczywistością lub najbardziej prawdopodobną jej wersją. Uważany jest za bóstwo opiekuńcze, choć surowe w swoich osądach, dając swoje wsparcie jedynie wybranym i godnym. Utożsamia się go również z mądrością i roztropnością, gdyż właśnie te cechy pozwalają odszukać go wśród jego braci i tym samym uzyskać potrzebną wiedzę.

Kalil - bóg kłamstw lubujący się w sprowadzaniu śmiertelników na manowce lub pozostawianiu ich z zupełnie bezużyteczną wiedzą. Przypisuje się mu spryt i stawianie wyzwań na drodze życia, choć w oczach większości nie cieszy się sympatią, a raczej niepokojem. Zwykł sprowadzać rozczarowanie i poczucie beznadziei na pielgrzymów, którzy nie okazali się dostatecznie bystrzy, by go przechytrzyć.

Insun - bóg losu, prawdopodobnie najbardziej zrozumiały i jednocześnie nieprzewidywalny z całej trójki. Jego zachowanie, nastawienie i decyzje zdają się być całkowicie przypadkowe, niezależnie od tego, z kim rozmawia. Nazywany również Kapryśnym Bogiem, wedle wierzeń ludzi wie najwięcej z nich wszystkich, dlatego też uważnie selekcjonuje przekazywane informacje wedle sobie tylko znanych reguł. W całej Wyroczni uważany jest niekiedy za przewodnika ich trójki, choć żadne podania ani słowa kapłanów tego nie mówią.

Słuchający - tak zwie się kapłanów Wyroczni, wybranych przez samych bogów, by im służyć i przygotowywać pielgrzymów. Słuchający nie mają prawa zadawać pytań Wyroczni, lecz uczestniczą w Próbie w roli instruktorów. Ich codziennym obowiązkiem jest dbanie o Świątynię Trzech i strzeżenie jej przed każdym, kto chciałby naruszyć nietykalność tego miejsca. Ich szaty są dość proste, w odcieniach szarości za wyjątkiem płaszczy, które odznaczają się na tle otoczenia żywą czerwienią.

ŚWIĘTA, OBRZĘDY I ZWYCZAJE

Próba - jest zwieńczeniem niesformalizowanej pielgrzymki do Wyroczni, a rozpoczyna się już w Świątyni Trzech. Tam Pielgrzym spotyka się z kapłanami, którzy wprowadzają go w obrzęd i odprawiają modlitwy przygotowujące. Są też zobowiązani ugościć Pielgrzyma, jako że droga do świątyni jest długa i niebezpieczna. Następnie wędrowiec jest gotów, by stanąć przed Wyrocznią, a spotkanie to ma ściśle określone zasady. Można zadać jedynie trzy pytania, każde z nich kierując do dowolnego z Wiedzących. Każde z nich musi być pytaniem zamkniętym, w przeciwnym wypadku bogowie odmówią wysłuchania śmiertelnika. Wiedzący nie przedstawiają się, więc jedynie od sprytu Pielgrzyma zależy, czy uzyska użyteczną odpowiedź na swoje pytanie.

Naznaczenie - obrzęd namaszczenia nowego kapłana, który zapoczątkowywany jest zawsze przez jednego z Wiedzących. Nie jest do końca jasne, na jakiej podstawie wybierają swoich kapłanów, ale każdego łączy parę cech wspólnych. Pierwszą, choć dość płynną, jest brak przywiązania do miejsca zamieszkania czy ojczyzny, co jest pomocne, gdyż Słuchający spędzają resztę swojego życia w świątynnym klasztorze. Druga charakterystyczna cecha to przejście rytuału Próby. Nie wystarczy tu wziąć w nim udział, należy wręcz śpiewająco go zdać, co też nie zawsze jest jednoznaczne. Prawdopodobnie też należy to zrobić za pierwszym lub wręcz za każdym razem. Ostatnim warunkiem jest oddanie Wiedzącym, które może objawiać się w różnoraki sposób. Nikt jednak, kto zaabsorbował się własnymi sprawami i przyszłością, nie został powołany na Słuchającego, co też może współgrać z pierwszym warunkiem. Otrzymawszy wezwanie we śnie, wybraniec udaje się do Świątyni Trzech, by pozostali kapłani wprowadzili go w tajniki i odebrali przysięgę, o ile ten nie zrezygnuje. Wiedzący zdawali się nigdy nie wyciągać konsekwencji od takich osób.