Słudzy Chaosu

by **Admin** Nie Lip 31, 2022 12:16 pm

OPIS OGÓLNY

Jest to jedna z niewielu religii, o wyznawaniu której nie należy mówić głośno. Choć nie można powiedzieć, aby bogów łatwo było skategoryzować, to Sługi Chaosu są tym odłamem, który może oferować wiele, w zamian za adekwatną cenę. Przez to urosło przeświadczenie, że są złymi bóstwami, zagrażającymi nawet innym wiarom. Mimo to znajdzie się wielu, których prędzej skusi szybka nagroda, niż czekanie i poddawanie próbom. Dlatego też nawet ich wyznawcy nie cieszą się dobrą reputacją, natomiast samo grono wiernych znacząco zwiększyło się wraz z powstaniem ugrupowania o nazwie Kult Chaosu. Illithaye, które poprzysięgły lojalność bogom złego omenu, nauczyły się z pomocą czarnej magii przyzywać widmowe manifestacje swych patronów, sprowadzając na świat niejednokrotnie śmierć i straszliwe klątwy, aby tylko sięgnąć po oferowaną im potęgę. Ciężko stwierdzić co tak naprawdę motywuje Sługi Chaosu, choć można się domyślać, że najpewniej to samo co wielu innych bogów. Zajęcie swego boskiego tronu w świecie śmiertelników. Gorzką metodą.

BOGOWIE I KAPŁANI

Mirfilialos - Gdyby wskazać najważniejsze z bóstw Sług Chaosu, najpewniej padłoby na boginię Mirfilialos, która przez śmiertelników określana jest Panią Krwi, Królową Bólu lub po prostu Mrokiem. Wedle jej wyznawców, wygląda jak młoda elfia kobieta o trupiobladej skórze, czarnych długich włosach sięgających jej kolan, szczupłej sylwetce i przede wszystkim ciemnych oczodołach pozbawionych oczu. Choć mawiają, że jej manifestacja wypełnia tę pustkę krwistym spojrzeniem, a ciało przywdziewa zmatowiała biała suknia. Jej atrybutem jest nóż, mający symbolizować ofiarność i cierpienie, będące najprawdziwszą formą życia. Tak jak reszta Sług Chaosu nie poświęca większej uwagi danej grupie wiernych, lecz oferuje nagrody mające zapewnić długowieczność i wielką czarnomagiczną moc. Ciekawostką jest fakt, że podobno posiada ona swego czempiona, choć żadnemu wiernemu nie zdradziła jego tożsamości. Nawet kultyści pozostają nieświadomi jej celów.

Noktrumb - Bóstwo, które znają dobrze nawet niewierni, bowiem jest on oskarżany o wszystko co złe i pechowe. Nazywają go Ojcem Klątw, Wielkim Kłamcą czy też Złośliwym Bogiem. Odchodzi wyobrażeniem od reszty, bowiem najlepiej określić go wyklętym bogiem mórz, przypominając swoim wyglądem humanoidalną kałamarnicę o ciemnofioletowej miękkiej powłoce i licznych mackach zamiast nóg, zaś na jego twarzy dostrzegalne jest tylko jedno, jarzące się światłem, oko i paskudny uśmiech. Jako jedyny nie ma swego atrybutu, lecz Noktrumb zapamiętany jest z tego, że lubi bawić się słowami, naginać je do własnego kaprysu, zaś rzucane prośby spełniać w pokrętny sposób. Odpowiedzialny za wiele paskudnych złych uroków, znany jest też jako twórca wilkołaków.

Asperiols - Bóg budzący niekiedy największą grozę, noszący przydomki takie jak Orędownik Śmierci, Niesprawiedliwy Sędzia i Czarny Omen. Choć wygląda szlachetnie, jako dobrze zbudowany i postawny mężczyzna o złotej skórze, czterech dumnych skrzydłach oraz czterech rogach, jego manifestacja prezentuje zakapturzoną czarną zmorę bez twarzy. Asperiols posiada dwa atrybuty, złotą włócznię, która przebija jego ciało, będącą symbolem śmierci oraz tego samego koloru maskę o ludzkim obliczu, zasłaniającą lico boga, czyniąc go tym niewzruszonym wyrokiem. Dzięki użyciu czarnej magii, skrzydlaty bóg może stać się na tyle silny, że będzie w stanie zabić wskazaną ofiarę, lecz jeśli wierny nie sprawi na nim dobrego wrażenia, równie bezceremonialnie będzie gotów i jego pozbawić życia.

Virsaha - Druga bogini, choć mniej wyróżniająca się na tle pozostałych Sług Chaosu, mimo że do niej należą niechlubne miana Matki Chorób, Rozpaczy oraz Pierwszej Zazdrości. Jej wygląd przedstawia się bardzo niewyraźnie, bo choć prezentuje postać kobiety o surowych rysach twarzy, całe jej ciało wydaje się przypominać rozmazaną farbę na płótnie, choć jej niegasnące czerwienią oczy są dostatecznie dobrze dostrzegalne, wraz z poszczególnymi elementami jej ciała, w zależności od ruchu. Atrybutem Virsahy są szkarłatne, a niekiedy krwiste kwiaty, które zdają się wyrastać z jej rozmazanego ciała, mające rozpylić wszelkie zatrucie i schorzenia. Matka Chorób jest w stanie także wyleczyć przypadłość lub dolegliwość, choć trzeba ją wcześniej usatysfakcjonować. Ciężko powiedzieć skąd wzięła się “Zazdrość”, lecz mawiają że była niegdyś zazdrosna o wdzięk bogini Arthemel.

Kapłanami Sług Chaosu są wszyscy ich kultyści, choć ten tytuł najczęściej definiuje przynależnych członków sekty Kultu Chaosu.

ŚWIĘTA, OBRZĘDY I ZWYCZAJE

Poświęcenie - Jest to obrzęd poświęcony samej Mirfilialos, mający na celu sprowadzenie do miejsca kultu jakiegoś nieszczęśnika, który na specjalnym ołtarzu zostaje poświęcony bogini, poprzez upuszczenie jego krwi, aż ten umrze. Ma to okazać oddanie wiernego, najczęściej jako dowód zasłużenia na otrzymanie boskiego daru. Niekiedy, jeśli jest taka możliwość, zostaje sprowadzona jej manifestacja, aby ta mogła być naocznym świadkiem bezgranicznej lojalności mogącej dać jej siłę.

Ofiarowanie - Wbrew mylącej nazwy z poprzednim obrzędem, ten jest bardziej drastyczny i rzadziej stosowany, z powodu znaczącej różnicy. W ofierze dla wszystkich Sług Chaosu, nie zostaje złożona przypadkowa osoba, a składający ofiarę. Znaczy to tyle, że podczas odprawianego rytuału i wznoszonych modlitw, osoba decydująca się na ten krok popełnia samobójstwo przed ołtarzem do którego powinna spłynąć jego krew, o co dbają postronni. Dlatego nazywa się to ofiarowaniem samego siebie. Wedle wierzących, w ten sposób kultysta trafia od razu do wymiaru jednego z czterech bóstw, gdzie czekają go nagrody za lojalność ponad własne życie.

Sabat - To zwyczaj, który zrzesza ze sobą wszystkich wyznawców Sług Chaosu. Każdy wierzący, wybranej nocy, przybywa do miejsca spotkania sekty, gdzie też odprawiane są wspólne modlitwy, wykonywane śpiewy, jak i rzucane zaklęcia, z reguły czarnomagiczne. To wydarzenie podczas którego najczęściej dochodzi do przyzywania widmowych manifestacji zachłannych bogów, co wiąże się z rzucaniem klątw lub wypowiadanymi życzeniami. Niejednokrotnie nie wszyscy powracali z sabatu do domu.