Arman Lerst

by **Mistrz Sheo** Czw Wrz 01, 2022 3:27 pm

autor: NN

ARMAN LERST
Lord Vukria
mężczyzna | ur. 2E 447 r. | człowiek (yavra)-drakuleta | wampirzy lord | żywy

WYGLĄD

Można powiedzieć, że nie wygląda na przywódcę klanu, co pewnie jest wynikiem jego rycerskiej aparycji, nie bardzo pasującej do nastroju, jaki panuje wśród Vukria. Szlachetne rysy i szeroka szczęka ozdobiona krótkim zarostem dobrze komponują się z kruczej barwy włosami. Te sięgają nieco poniżej ramion i zwykle są rozpuszczone swobodnie. Wyraźne brwi nieco opadają ku dołowi, lecz cały wyraz twarzy wampira pozostaje neutralnie uważny. Bardzo dobrze też widać tu wszystkie delikatne uśmiechy, którymi zdecyduje się podzielić. Nos nieznacznie załamany, przez jego środek przechodzi fragment blizny, która sięga również na czoło, lewy łuk brwiowy i lewy policzek. Oko się uchowało, choć niewiele brakowało do noszenia opaski. Sam Arman zdaje się być dumny ze swojej zdobyczy wojennej. Jego tęczówki zaś mają kolor spłowiałego srebra.
Ubiera się porządnie i bogato, lubiąc przy tym odcienie brązu, czerni i czerwieni, no i oczywiście złote wykończenia i dodatki. W oficjalnych momentach można go nawet zobaczyć z książęcym diademem na głowie, który zdobył na jednym z nieostrożnych podróżnych w górach. Nieodzownym elementem jest też uzbrojenie pełniące funkcję nie tylko obronną, ale i ozdobną.

CHARAKTER

Apodyktyczny Arman nie przejmuje się zbytnio tym, co pomyślą o nim inni. Od całej jego osoby czuć pewność siebie i jak najbardziej potwierdza się to w podejściu do życia, w którym nie zwykł się cofać ani wahać zbyt długo. Nieszczęśliwie dla jego wrogów, niekoniecznie jest to oznaka lekkomyślności, gdyż Lord Vukria posiada wybitnie błyskotliwy umysł, który zapewnił mu przetrwanie w świecie pełnym różnorodnych wrogów. Dobrze zna swoje ograniczenia i skrzętnie je ukrywa, nie chcąc dawać przeciwnikom ani jednej możliwości do knucia. Przynajmniej nie takiej, której sam nie zaplanuje. Ci, którzy go nie poznali, mogą łatwo stać się ofiarami zmyślnie zastawionej pułapki, jeśli tylko zechcą sięgnąć po więcej niż im się należy. Dla takich przypadków jest bezwzględny, tak samo też dla swoich ofiar, potencjalnej konkurencji czy tych, którzy ośmielą się go znieważyć. Przy rozmowie z Lordem należy mieć się na baczności i zachowywać należycie, jednak jeśli ktoś się tego nauczy, szybko zauważy też, że Lerst ceni sobie nie tylko lojalność, ale u uczciwość, która z odpowiednim zapasem szacunku pozwala stać się całkiem wpływową osobą w klanie. Innym sposobem jest przynoszenie zysku, gdyż Arman kocha błyskotki i luksus, którym z wierzchu wcale nie opływa ich obecna kryjówka.

HISTORIA

Jego imię i nazwisko może sugerować szlacheckie pochodzenie, być może z okolic północnej dzielnicy Lainthen, gdzie jeszcze w Trzeciej Erze obecni byli hrabiowie Lerst, póki ich ostatni męski potomek nie zginął na wojnie z Imperium. Mogłoby to też tłumaczyć jego skłonności do wytwornego życia, jednak dokładne informacje o pochodzeniu jego i wielu innych przepadły wraz ze zniszczeniem siedziby w Górach Verhen. Wtedy też, w 2E 482 roku, zginęli bracia założyciele, po których rządy w klanie przejął Arman, przeprowadzając resztki grupy przez pogranicze Lainthen i Ethebaru aż do Gór Demer. Wydarzenia te zostały opisane jeszcze w drodze, w dość chaotyczny sposób przez nowicjusza imieniem Igmar Thelvolin. Jego ocalałe notatki wciąż można znaleźć w klanowej bibliotece, choć wielu twierdzi, że są mało rzetelne. Autor chwali Lersta za przezorność i umiejętność przechytrzenia każdego pościgu czy podróżnych. Mówi o koniecznych ofiarach jako poświęceniu dla dobra pozostałych braci, lecz żadnej nie wymienia z imienia. Niewątpliwym jest natomiast, że szlak przez równiny musiał być długi i wybitnie niebezpieczny. Faktem jednak pozostaje to, że Arman utrzymał swoją władzę i odtworzył klan. Przynajmniej do czasu.
Około dwa lata później pojawiają się pierwsze kroniki sporządzone przez czarodzieja Fredelisa cae Raftal. Był on jednym z głównych członków spisku przeciwko Lerstowi, który ostatecznie doszedł do skutku, stawiając na jego miejscu Eiona Magverta, który zaczął wprowadzać własne totalitarne prawo. Kronika milknie na temat Armana na okres sześciu lat, podczas których znaleźć można liczne sprzeczki, bunty czy zamachy wewnątrz klanu. Okazuje się jednak, że zamach nie doszedł całkowicie do skutku, ponieważ w roku 2. Trzeciej Ery Lerst zjawia się ponownie z grupą zebranych potajemnie wampirów i sporą rzeszą popleczników z dawnych lat. Kolejna wewnętrzna wojna mocno uszczupliła liczebność Klanu, lecz stanowczo ustabilizowała sytuację, zaś prawowity Lord Vukria znów mógł cieszyć się pełnią władzy. Rok później przeniósł rozproszone po górach wampiry do swej kryjówki w Rozpadlinie Karkołomców.
Cały opis walk i przebudowy został sporządzony dopiero lata później przez kronikarza Zethara Cervena, który był zarazem alchemikiem i bliskim wspólnikiem Lorda. W roku 178. 3E opracował on pierwszą wersję eliksiru noktrulis, dając klanowi ogromną przewagę nad niezrzeszonymi wampirami. Okres wojenny sam w sobie obfitował w zdobycze oraz nowych członków, z których wykarmieniem nie było problemów. Wspominane są też liczne wyprawy w dalekie rejony, spory czy intrygi, które zdają się coraz lepiej szkolić Armana w politycznych grach.

* * *

Koniec wojny nie odbił się znacząco na interesach klanu, może tylko tym, że mniej było elfów, które mogli bezkarnie zabijać i znacznie mniej ofiar wojny, za którymi nikt by się nie obejrzał. Wciąż jednak panował chaos i bieda, a władza skupiona była na polityce i naprawach szkód, toteż wampiry panoszyły się do woli, z Lerstem na samym przedzie, gdyż władca nigdy nie miał w zwyczaju siedzieć bezczynnie. Zdawał się wręcz pogardzać takim postępowaniem, bardzo często też sam rozprawiał się ze znalezionymi na ich ziemiach intruzami. Być może to był powód, dla którego Rezso zdołał wytropić ich boczny przyczółek w Ethebarze i mocno tym ograniczyć wpływy Klanu. Ten incydent podkopał reputację Lorda, jednak nie na tyle, by ponownie skusić kogoś do przewrotu. A przynajmniej tak większość uważa, jako że sceptycy milczą, zaś sam Arman znów bawi się doskonale, korzystając z życia tak, jak to tylko możliwe.

UMIEJĘTNOŚCI I WADY
— jest doskonałym wojownikiem, potrafi sobie poradzić zarówno z bronią białą, jak i czarnoprochową czy cięciwową, a także bez niej
— zmyślny intrygant, potrafiący sprawnie manipulować swoimi wrogami
— zna dobrze język lainvel, n'suri i paahduński

— jego pamięć osobista nie sięga dalej niż około 100 lat, a on sam przykłada niewiele wagi do większości wydarzeń
— ma naturę ryzykanta, z chęcią podejmując się każdego rzuconego wyzwania
— choć zdążył poznać teorię, zupełnie nie ma talentu do magii

DODATKOWE INFORMACJE
— Choć zwierzęta nie tolerują wampirów, to Lerst trzyma ich parę w swoich lochach, chowając na łańcuchu na agresywne bestie. Sprzątają po posiłkach krwiopijców.
— Utrzymuje różnorakie kontakty z nieprzemienionymi dhampirami i żebrakami, czyniąc z nich szpiegów. Te pierwsze podobno mogą być jego dziećmi.

Autor postaci: Mistrz Sheo
Osoby uprawnione do prowadzenia: Mistrz Sheo